درباره‌ی ما
قصه از کجا شروع شد؟
نشریه‌ی دانشجویی وقایع اتفاقیه به صاحب امتیازی سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی در سال ۱۳۸۹ فعالیت خود را آغاز کرد. پایه‌گذاران و همچنین اعضای تحریریه‌ی این نشریه در دوره‌های متوالی در تلاش بودند تا با ایجاد بستری برای رویارویی افکار و اندیشه‌های متفاوت و انتقال دغدغه‌های دانشجویان در خصوص مسائل فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و ... پیوندی میان دانشگاه و جامعه برقرار کنند. درنتیجه وقایع اتفاقیه در اغلب دوره‌های فعالیت خود بیشتر بر موضوعات سیاسی و اجتماعی روز متمرکز بود و از این حیث همواره در قامت یکی از جدی‌ترین نشریات دانشجویی کشور، اندیشه‌های جامعه‌ی دانشجویی را در قالب رسانه‌ای عکس می‌کند.
از گذشته‌ی وقایع اتفاقیه
هم چنین این نشریه از آغاز فعالیت تا کنون که ۳ سال از آن می‌گذرد عناوین و جوایز مختلفی را از جمله پرمخاطب‌ترین نشریه دانشگاه فردوسی و موفق‌ترین نشریه دانشجویی شرق کشور و برترین نشریه دانشجویی از نگاه دانشجو و دیگر عناوین در رسته‌های گوناگون گزارش تیتر مقاله و ... کسب کرده است.
وقایع اتفاقیه آن‌طور که هست
همان‌طور که از نام این نشریه پیداست وقایع اتفاقیه از همان ابتدای کار به سبک کلاسیک و با قطع روزنامه چاپ می‌شد. هر شماره به پرونده‌ی ویژه‌ای اختصاص می‌یافت و موضوع بخش نگاه ویژه از جنبه‌های مختلفی در سرویس‌های خبرنامه اقتصادی، ادبی، فرهنگ و هنر، محیط‌زیست، اجتماعی و دارالفنون مورد بررسی قرار می‌گرفت.
وقایع اتفاقیه آن‌طور که قرار است باشد
ما از شماره صدوششم وقایع اتفاقیه رویکرد خود را در انتخاب موضوعات و سبک نگارشی تغییر داده و در قالب جستار روایی با روزنامه‌نگاری ادبی به نوشتن از تجربه‌هایی زیسته یا نازیسته‌ای می‌پردازیم که کمتر در موردشان می‌خوانیم یا می‌شنویم ما این موضوعات را با عباراتی همچون «از یاد رفته‌ها» یا «ناخاطره‌ها» تعریف می‌کنیم. همچنین سرویس‌های موضوعی سابق نشریه را از سبک و سیاق کلاسیک خود خارج کرده و به فصل‌هایی با عناوینی چون «زیست‌نگاری» و «نیست‌نگاری» و «نورنگاری» و ... تغییر دادیم.
برخلاف روال پیشین که به بازتاب وقایع روز می‌پرداختیم، در شماره‌های آتی قصد داریم مفاهیم و مسائل را از نگاه شخصی نگارندگان معنا کنیم و از این جهت جستار روایی که البته سبک نگارش بسیاری از بهترین نشریات در حال انتشار کشور نیز به شمار می‌رود، شیوه‌ی نوشتاری برگزیده‌ی ما برای ابراز اندیشه‌های ناگفته‌ای است که تنها در قالب جستار مجال بروز و ظهور پیدا می‌کنند.